راز سلامتی

برای لیفت صورت با استفاده از هایفو امواج اولتراسوند با شدت بالا به لایه های عمیق پوست فرستاده میشوند و انرژی گرمایی مستقیمی را در ناحیه تحت درمان به وجود می آورند. که به موجب این انرژی گرمایی کلاژن سازی توسط سلول های زیر پوست تحریک میشود.

به این ترتیب از افتادگی و شل شدگی پوست در این نواحی از بین می روند و پوست صورت سفت می شود  و فرد شادابی و جوانی خود را باز می یابد.

آیا هایفو روش مناسبی برای لیفت صورت است؟

در لیفت صورت با هایفو هیچ گونه جراحی و ایجاد برش یا  زخمی صورت نمی گیرد. همچنین هیچ گونه تزریقی هم بر روی پوست انجام نخواهد شد. به همین جهت افرادی که نمی توانند تحت عمل های جراحی زیبایی قرار بگیرند، لیفت صورت با هایفو می تواند گزینه مناسبی برای آن ها باشد.

از آنجایی که در لیفت صورت از طریق هایفو با دستگاهی مانند دستگاه سونوگرافی کار می شود، به خوبی می توان منطقه مورد نظر را شناسایی کرد و درمان را دقیقا بر روی همان نقطه انجام داد. و به این ترتیب مطمئن بود که انرژی دقیقا در همان نقطه مورد نظر ذخیره شده است.

از دیگر مزایای این روش این است که هیچ نوع نتیجه منفی را نیز با خود به همراه نخواهد داشت. به این معنا که شما یا نتیجه مورد دلخواه خود را خواهید دید و یا در بدترین حالت ممکن نتیجه ی خاصی را مشاهده نمی کنید. اما به هیچ عنوان امکان ندارد که نتیجه منفی و یا غیر قابل انتظاری را در این روش درمانی مشاهده کنید.

از هایفو نه تنها به منظور لیفت صورت و جلوگیری از افتادگی صورت استفاده می شود بلکه می توان از آن به عنوان روشی برای از بین بردن زخم و یا جوش صورت نیز استفاده کرد. از آنجایی که در این روش درمانی با ایجاد حرارت  و گرما کلاژن سازی تحریک میشود. می تواند در بهبود زخم و جوش نیز موثر باشد.

همچنین هایفو نه تنها یک روش کارآمد و موثر در از بین لیفت صورت است بلکه میتوان از این روش برای لیفت سایر نقاط بدن همچون گردن و قسمت فوقانی قفسه سینه نیز استفاده کرد و نتیجه مطلوبی را نیز مشاهده کرد.

چگونه هایفو تراپی به لیفت صورت کمک میکند؟

کلاژن فراوان ترین پروتئین طبیعی در بدن انسان است که به طور کلی 75 درصد آن در پوست و 90 درصد آن در استخوان ها قرار گرفته است. با افزایش سن به طور طبیعی تولید کلاژن نیز در بدن کاهش می باشد و همین امر موجب افتادگی در پوست افراد میشود.

کلاژن پروتئینی است که به پوست و مو کمک میکند تا جوانی و شادابی خود را حفظ کند . به دلیل خاصیت ارتجاعی که در کلاژن وجود دارد، باعث میشود تا کشش در پوست افراد نیز وجود داشته باشد. اما با افزایش سن کلاژن خاصیت ارتجاعی خود را از دست میدهد و در نتیجه روند پیری و افتادگی پوست نیز آغاز میشود.

به همین دلیل عامل اصلی جوانی و شادابی پوست را می توان کلاژن دانست. در لیفت صورت از طریق هایفو نیز با امواجی که با دستگاه به لایه های زیرین پوست فرستاده میشود در واقع گرمای ایجاد شده از طریق این امواج سلول ها را دوباره تحریک به کلاژن سازی میکند که به این ترتیب باعث جوانسازی و لیفت صورت میشود.

آیا هایفو جایگزین جراحی برای لیفت صورت است؟

همانطور که پیشتر توضیح داده شد از آنجایی که لیفت صورت از طریق هایفو یک روش کاملا غیر تهاجمی و غیر جراحی بوده و هیچ گونه زخم و برشی را بر روی پوست ایجاد نمی کند، بسیاری از افراد استفاده از این روش درمانی را به سایر روش ها همچون جراحی ترجیح می دهند.

اما آیا در همه موارد هایفو می تواند جایگزینی برای عمل جراحی باشد یا خیر. باید گفت که در مواردی نیاز است تا فرد برای لیفت صورت خود از عمل جراحی استفاده کند و سایر روش های جوانسازی نمی تواند آن گونه که باید نتیجه مطلوبی را به همراه داشته باشد.

در واقع انجام لیفت صورت با هایفو برای افرادی مناسب است که بنا به دلایلی نمی توانند و یا نمی خواهند تحت عمل جراحی قرار بگیرند. افرادی هستند که نمیتوانند بیهوشی در حین عمل را تحمل کنند و یا از انجام عمل جراحی می ترسند.

در این موارد نیز لیفت صورت با هایفو می تواند جایگزین بسیار مناسبی برای سایر روش ها از جمله جراحی باشد.  گاهی نیز با توجه به شرایط فیزیکی فرد پزشک دلیلی برای انجام عمل جراحی نمی بیند و گزینه لیفت صورت با هایفو را به بیمار پیشنهاد میکند.

آیا لیفت صورت از طریق هایفو با لیزر متفاوت است؟

از آنجایی که معمولا لیزر تنها به لایه های سطحی پوست نفوذ می کند. به همین خاطر بیشتر برای درمان و از بین بردن چین و چروک های سطحی از ان استفاده میشود. در واقع می توان گفت که لیزر بیشتر از بین برنده خطوط سطحی صورت لست.

اما در لیفت صورت با هایفو ار آنجایی که امواج به لایه های عمیق تر پوست نفوذ میکنند در نتیجه تاثیر بیشتری بر فرایند کلاژن سازی داشته و باعث پر شدت و سفت شدن بیشتر پوست صورت در مقایسه با لیزر میشود.

افسردگی در طب سنتی چینی نوعی بیماری مالیخولیا است که در درمان آن می توان از طب سوزنی بهره مند شد. هر از گاهی ممکن است هر کس احساس افسردگی یا ناراحتی کند. این معمولاً یک کسالت سطحی تلقی می شود و طی چند روز به طور خود به خودی برطرف می شود. در افسردگی ، عملکرد طبیعی زندگی روزمره مختل می شود. وضعیتی وجود دارد که باعث ناراحتی فرد و محیط اطراف او می شود.

افسردگی چیست؟

افسردگی یک بیماری جدی است، برای مدت کوتاهی ناراحت کننده نیست و رایج ترین در جهان و یکی از بیماری های ناتوان کننده است. علائم عبارتند از: احساس غم و اندوه یا پوچی، از دست دادن بیش از حد علاقه، پرخوری یا کم خوری، کم خوابی یا خوابیدن بیش از حد، احساس خستگی، ناامیدی، گناه، درد، گرفتگی یا مشکلات گوارشی، و همچنین تصور مرگ یا خودکشی. افسردگی یک بیماری ذهنی است و ممکن است عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و روانی داشته باشد. افسردگی می تواند در هر سنی رخ دهد، اما معمولا در جوانان و زنان بیشتر است.

در حالی که افسردگی بیماری های قلبی را 14 برابر افزایش می دهد، خطر سکته مغزی را 3 برابر افزایش می دهد. متخصصان می گویند افسردگی یک عامل مهم است که باعث آلزایمر می شود! مجددا اثبات شده است که بین افسردگی، چاقی و سرطان ارتباط نزدیکی وجود دارد!

بیماری افسردگی یکی از شایع ترین و مهم ترین بیماری هایی است که در سراسر جهان دیده می شود. افسردگی در کشور ما حدود 15 درصد است و در زنان بیشتر از مردان است. براساس گزارش WHO، افسردگی یکی از مهم ترین بیماری های جهان است که بر زندگی فرد تاثیر منفی می گذارد و باعث ایجاد ناتوانی می شود. افسردگی می تواند در هر سنی، حتی در کودکان رخ دهد. این امر به طور جدی بر سلامت جسمی و روانی فرد تاثیر می گذارد. اختلالات افسردگی و اضطراب معمولا با هم دیده می شود و خطر ابتلا به خودکشی می تواند به طور قابل توجهی افزایش یابد.

علیرغم جدیت آن، افسردگی اغلب بدون توجه است و یا به طور کامل درمان نمی شود. بنابراین، افراد مبتلا به افسردگی و بستگان ممکن است مشکلات مهمی را تجربه کنند. نشان داده شده است که افسردگی نقش مهمی در ظهور بیماری های جدی مانند حملات قلبی، سکته مغزی و دیابت دارد و البته دوره بیماری های مزمن را بدتر می کند.

 افسردگی به ندرت به یک علت رخ می دهد. اغلب علل مختلفی باعث افسردگی می شوند. به عنوان مثال، خستگی ناشی از بیماری و سپس یک زندگی دشوار، مانند فقر و یا از دست دادن عزیزان می تواند باعث افسردگی شود. علاوه بر این، استعداد ژنتیکی یا علل فیزیولوژیکی ممکن است عامل مهمی باشد. بنابراین، در خانواده با سابقه افسردگی، احتمال افسردگی بالا است.

علت افسردگی:

هیچ مکانیسم واحدی وجود ندارد که بتوان از آن به عنوان علت افسردگی یاد کرد. تصور می شود که به عنوان ترکیبی از عوامل ژنتیکی ، بیوشیمیایی ، محیطی و روانی بوجود آمده است. در حالی که فراوانی وقوع در برخی خانواده ها ویژگی های ژنتیکی را نشان می دهد ، گاهی اوقات یک ضربه ، مرگ یک دوست ، یک رابطه مشکل ساز یا یک وضعیت استرس زا ممکن است شروع افسردگی باشد و تکرار آن بدون دلیل ادامه داشته باشد.

تحقیقات نشان داده است که اختلال افسردگی نوعی اختلال مغزی است. تصاویر مغزی حاصل از تکنیک های تصویربرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تفاوت بین کسانی که افسرده بودند و نبودند را نشان داده است.

درمان افسردگی:

افسردگی درمان نشده می تواند باعث آسیب مستقیم یا غیر مستقیم به فرد شود. تمایل به استفاده از الکل یا مواد را افزایش می دهد.  می تواند به شکل گیری بسیاری از بیماری ها کمک کند یا بیماری های موجود را بدتر کند. اعتقادات دروغین در مورد دارو، مراجعه به متخصص را دشوار می سازد، از درمان افسردگی جلوگیری و آن را مزمن می کند. درمان موثر بیماری های افسردگی نیازمند یک رویکرد جامع است.

داروهای مورد استفاده در افسردگی، داروهای ضد افسردگی نامیده می شود. عوارض جانبی بسیار کم است. برخلاف باور عمومی جامعه، اعتیادآور نیستند.

طب سوزنی و افسردگی:

طب سوزنی روشی بسیار مؤثر در درمان افسردگی است. در گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال 1994 آمده است كه طب سوزنی یك روش درمانی مؤثر برای درمان افسردگی است. از همین گزارش دیده می شود که طب سوزنی که بیشتر در درمان چاقی در کشور ما به کار می رود ، در درمان افسردگی موفق تر از درمان چاقی است.

انواع پروتز گوش

پروتزهای گوش در انواع مختلفی تولید می شود که هر یک مزایا و معایب مربوط به خود را دارند. پروتزهای گوش معمولا از جنس سیلیکون بوده و در دو نوع کلی ساخته می شوند. یکی از انواع این پروتزها به پوست می چسبد و نوع دیگر آن پروتز استخوان سازگار است که کاشت آن نیاز به عمل جراحی روی گوش فرد آسیب دیده دارد.

در نوع دوم طی عمل جراحی که صورت می گیرد، دو یا سه ایمپلنت تیتانیوم درون گوش قرار گرفته که به عنوان پایه در نظر گرفته می شوند. بنابراین پروتز گوش ساخته شده را روی این پایه های فلزی قرار می دهند. انتخاب هر یک از روش های مطرح شده نیاز به مشاوره های پزشکی داشته و لازم است که نیازهای فرد آسیب دیده در نظر گرفته شود.

نکاتی که پیش از پروتز گوش باید به آنها دقت کنید.

قبل از تصمیم گیری برای انتخاب پروتزهای گوش، بهتر است که تمامی گزینه های موجود را در نظر بگیرید. در مورد بازسازی گوش ها، گزینه جراحی نیز وجود دارد که برخی از افراد به دلیل عوارض ناشی از آن، این گزینه را رد می کنند.

در صورتی که گزینه جراحی را انتخاب می کنید، بهتر است که همه جوانب را در نظر گرفته و مدت زمان بازسازی گوش ها را نیز در خاطر داشته باشید. در نظر داشته باشید که انتخاب پروتزهای متحرک به شما امکان می دهد که در شب یا هنگام استراحت، آنها را برداشته و در صورت لزوم آنها دوباره در جای خود بچسبانید.

پروتز گوش چگونه به پوست متصل می شوند؟

گزینه های مختلفی برای اتصال پروتزهای گوش به پوست وجود دارد که در ادامه دو نوع آن را مطرح خواهیم کرد:

1. آهنربا: یکی از روش هایی که پروتزهای گوش را به پوست متصل می کند، استفاده از آهنربا است. کاشت آهنربا برای اتصال پروتزهای گوش نیاز به دو عمل جراحی دارد. این جراحی ها را می توان در کمتر از یک سال انجام داده و پروتزها را در جای مناسب قرار داد.
2. چسب : پروتزهای گوش یا گوش مصنوعی را می توان به کمک چسب هایی مخصوص به پوست وصل کرد. چنین چسب هایی برای افرادی که فعالیت زیاد داشته و دچار تعریق می شوند، مناسب نیست اما استفاده از آنها به افراد کمک می کند تا در هنگام انجام فعالیت های مختلف، پروتز گوش نیفتاده و فرد دچار مشکل نشود.

سفارش پروتزهای گوش چگونه است؟

دریافت پروتز گوش متناسب با فرد معمولا به یک الی دو هفته زمان نیاز دارد. در برخی موارد امکان آن وجود دارد این پروسه به مدت زمان طولانی تری نیز نیاز داشته باشد. جراحی برای ایمپلنت پروتز گوش از سن 5 سال به بالا انجام می شود.

ایمپلنت ها باید حداقل سه ماه در محل مورد نظر قرار گیرند تا در نهایت برای قرار گرفتن پروتزهای اصلی روی آن آماده شوند. در طی این مدت فرد متقاضی پروتز گوش توسط متخصص گوش و حلق و بینی معاینه شده و روند کاشت ایمپلنت ها مورد بررسی قرار می گیرد.

چگونه باید از پروتزهای گوش نگهداری کرد؟

هر دو نوع پروتز گوش که شامل نوع آهنربایی و چسبی هستند، نیاز به مراقبت و تمیز شدن به طور مداوم و روزانه دارند. به طور کلی توصیه می شود که در مطب روش های تمیز کردن پروتز را دنبال کرده و آنها را اعمال کنید.

هر شب پروتز گوش خود را برداشته و آن را تمیز کنید. در صورتی که از پروتزهای چسبی استفاده می کنید، بسیار مهم است که هر شب چسب های موجود در این ناحیه را تمیز کرده و به بهداشت این ناحیه اهمیت بدهید.

تمیز کردن و مراقبت از پروتزها سبب می شود که این پروتزها را بتوان به مدت طولانی تری مورد استفاده قرار داد. چنانچه پوست حساسی دارید، در هنگام تمیز کردن از پاک کننده ها یا مرطوب کننده های مخصوص این کار استفاده کنید.

زخم های بستر معمولا در افرادی رخ می دهد که بستری هستند و یا از صندلی چرخدار استفاده می کنند. زخم بستر ۶۵ درصد افراد سالخورده با شکستگی لگن و سه مورد از هر پنج مورد فلج چهاراندام (کوادری ‌پلژی) را درگیر می کند. اگر زخم ایجاد شود، درمان می تواند بسیار دشوار باشد و ممکن است نیاز به جراحی (حذف بافت مرده) و جراحی برای ترمیم آسیب داشته باشد.

 زخم بستر باید خیلی سریع و قبل از پاره شدن پوست (که به عنوان زخم مرحله ۲ نیز شناخته می شود) مشخص شوند. با عملکرد سریع، می توانید یکپارچگی پوست را حفظ کنید، در عین حال می توانید از ایجاد عوارضی جلوگیری کنید که در برخی از افراد ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

نشانه ها و علائم اولیه

هنگام بررسی نشانه های زخم بستر در حال رشد، مراقب قسمت های استخوانی بدن باشید چرا که در آن بافت ها به احتمال بیشتری تحت فشار قرار می گیرند. این قسمت ها شامل استخوان لگن، ایسکیم (استخوان منحنی تشکیل دهنده پایه هر نیمه لگن)، ساکروم (دنبالچه)، پاشنه و پوست سر است.

گوشت روی مناطق استخوانی را با پوست اطرافش مقایسه کنید و به دنبال تغییراتی در رنگ پوست باشید. برخی از نشانه های ظاهری:

پوست در این مناطق ممکن است قرمز به نظر برسد.

در صورت فشار دادن پوست ممکن است سفید (بلانچ) نشود.

پوست ممکن است کبود شود یا دارای رنگی مایل به آبی یا قرمز باشد.

تغییرات دمایی نیز می تواند نشان دهنده ی زودهنگام زخم بستر باشد. در مقایسه با پوست اطراف، زخم بستر اولیه ممکن است در هنگام لمس به طور غیرمعمولی گرم و یا سرد باشد.

همچنین استحکام پوست نیز می تواند سرنخ های به شما ارائه دهد. مرحله اولیه زخم بستر ممکن است در هنگام لمس احساس سفتی (به طوری که گویی پوست به طور ناگهانی سخت شده) و یا احساس توخالی بودن و نرمی بدهد. (به طوری که گویی پوست حالت خمیری داشته یا زیر آن پر از مایع است)

تغییراتی در احساس نیز ممکن است همراه با این علائم باشد. اگر بیمار شما شکایاتی راجع به درد، سوزن سوزن شدن یا خارش در هر قسمت از بدن داشته باشد حتی اگر کوچک باشد، با دقت علائم را بررسی نمایید.

پیشگیری از زخم بستر

• اگر متوجه هر یک از این نشانه های هشدار اولیه شدید، بلافاصله مراقب خود را مطلع کنید. اگر زخم بستر سریع شناسایی شود، گام هایی برای جلوگیری از زخم قبل از رشد آن وجود دارد. در میان آنها:
• هر دو ساعت یکبار موقعیت بیمار را تغییر دهید. با انجام این کار فشار و اصطکاک را کاهش داده و گردش خون را به مناطق آسیب دیده باز می گردانید. در بعضی موارد شما برای نگه داشتن موقعیت راحت فرد در محل به بالشت یا متکا نیاز دارید. با این حال شب ها برای انجام این کار عزیزانتان را بیدار نکنید. استراحت خوب حائز اهمیت است، پس صبر کنید تا وی بیدار شود.
• پوست را خشک و تمیز نگه دارید. هر چه پوست خشک تر باشد، با احتمال کمتری حالت خمیری گرفته و در مقابل صدمات آسیب پذیر می شود. با تمیز نگه داشتن پوست، باکتری ها با احتمال کمتری به پوست نفوذ می کنند. برای شستن پوست از یک صابون ملایم و پارچه نرم استفاده کنید تا اطمینان حاصل شود که شما نقاط دشوار را از قلم نمی اندازید (مانند زیر سینه ها، در کشاله ران یا بین باسن). برای جلوگیری از تحریک، پوست را بجای کشیدن با گذاشتن و برداشتن پارچه خشک کنید.
• بدن را با بالشت در موقعیت مناسب قرار دهید. برای کاهش رطوبت و سایش، بین قسمت هایی از بدن که در برابر یکدیگر فشار می آورند، بالشت قرار دهید. اگر به پشت دراز کشیده اید، بالشت را زیر دنبالچه، شانه ها، پاشنه ها و آرنج بگذارید. (بالش را زیر زانو قرار ندهید زیرا روی پاشنه فشار وارد می کند). اگر به یک سمت دراز کشیده اید، از بالشت برای جدا کردن زانو ها و مچ پاها استفاده کنید.
• به آرامی با پوست رفتار کنید. هر روز برای حفظ انعطاف پذیری پوست و جلوگیری از پوسته پوسته شدن یا ترک خوردگی از کرم مرطوب کننده و محافظ پوست استفاده نمایید. از استفاده از پودر تالک خودداری کنید چرا که می تواند ناخوشایند باشد و نیاز به دوش روزانه داشته باشد، در نتیجه پوست خشک می شود. اطمینان حاصل کنید که پوست بعد از دفع ادرار یا مدفوع به خوبی تمیز شود.
• برای عزیزان خود از لباس های نرم استفاده کتید. از پوشاندن لباس هایی که تنگ هستند یا دوخت ضخیم، دکمه یا زیپی دارند که بر روی پوست فشار می آورد، خودداری نمایید. اطمینان حاصل کنید که لباس ها در قسمت هایی از بدن جمع نشده و یا چین و چروک نمی خورند تا بر روی بدن فشار ایجاد کنند.
• بسیاری از همین نکات در مورد افراد ویلچرنشین هم صحت دارد. اطمینان حاصل کنید که هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه موقعیت خود را با خم شدن به جلو و سپس به اطراف تغییر دهید. از بالشتک دونات شکل استفاده نکنید، چرا که می تواند باعث کشش و فشار بر روی پوست شود.

زخم های بستر معمولا در افرادی رخ می دهد که بستری هستند و یا از صندلی چرخدار استفاده می کنند. زخم بستر ۶۵ درصد افراد سالخورده با شکستگی لگن و سه مورد از هر پنج مورد فلج چهاراندام (کوادری ‌پلژی) را درگیر می کند. اگر زخم ایجاد شود، درمان می تواند بسیار دشوار باشد و ممکن است نیاز به جراحی (حذف بافت مرده) و جراحی برای ترمیم آسیب داشته باشد.

 زخم بستر باید خیلی سریع و قبل از پاره شدن پوست (که به عنوان زخم مرحله ۲ نیز شناخته می شود) مشخص شوند. با عملکرد سریع، می توانید یکپارچگی پوست را حفظ کنید، در عین حال می توانید از ایجاد عوارضی جلوگیری کنید که در برخی از افراد ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

نشانه ها و علائم اولیه

هنگام بررسی نشانه های زخم بستر در حال رشد، مراقب قسمت های استخوانی بدن باشید چرا که در آن بافت ها به احتمال بیشتری تحت فشار قرار می گیرند. این قسمت ها شامل استخوان لگن، ایسکیم (استخوان منحنی تشکیل دهنده پایه هر نیمه لگن)، ساکروم (دنبالچه)، پاشنه و پوست سر است.

گوشت روی مناطق استخوانی را با پوست اطرافش مقایسه کنید و به دنبال تغییراتی در رنگ پوست باشید. برخی از نشانه های ظاهری:

پوست در این مناطق ممکن است قرمز به نظر برسد.

در صورت فشار دادن پوست ممکن است سفید (بلانچ) نشود.

پوست ممکن است کبود شود یا دارای رنگی مایل به آبی یا قرمز باشد.

تغییرات دمایی نیز می تواند نشان دهنده ی زودهنگام زخم بستر باشد. در مقایسه با پوست اطراف، زخم بستر اولیه ممکن است در هنگام لمس به طور غیرمعمولی گرم و یا سرد باشد.

همچنین استحکام پوست نیز می تواند سرنخ های به شما ارائه دهد. مرحله اولیه زخم بستر ممکن است در هنگام لمس احساس سفتی (به طوری که گویی پوست به طور ناگهانی سخت شده) و یا احساس توخالی بودن و نرمی بدهد. (به طوری که گویی پوست حالت خمیری داشته یا زیر آن پر از مایع است)

تغییراتی در احساس نیز ممکن است همراه با این علائم باشد. اگر بیمار شما شکایاتی راجع به درد، سوزن سوزن شدن یا خارش در هر قسمت از بدن داشته باشد حتی اگر کوچک باشد، با دقت علائم را بررسی نمایید.

پیشگیری از زخم بستر

• اگر متوجه هر یک از این نشانه های هشدار اولیه شدید، بلافاصله مراقب خود را مطلع کنید. اگر زخم بستر سریع شناسایی شود، گام هایی برای جلوگیری از زخم قبل از رشد آن وجود دارد. در میان آنها:
• هر دو ساعت یکبار موقعیت بیمار را تغییر دهید. با انجام این کار فشار و اصطکاک را کاهش داده و گردش خون را به مناطق آسیب دیده باز می گردانید. در بعضی موارد شما برای نگه داشتن موقعیت راحت فرد در محل به بالشت یا متکا نیاز دارید. با این حال شب ها برای انجام این کار عزیزانتان را بیدار نکنید. استراحت خوب حائز اهمیت است، پس صبر کنید تا وی بیدار شود.
• پوست را خشک و تمیز نگه دارید. هر چه پوست خشک تر باشد، با احتمال کمتری حالت خمیری گرفته و در مقابل صدمات آسیب پذیر می شود. با تمیز نگه داشتن پوست، باکتری ها با احتمال کمتری به پوست نفوذ می کنند. برای شستن پوست از یک صابون ملایم و پارچه نرم استفاده کنید تا اطمینان حاصل شود که شما نقاط دشوار را از قلم نمی اندازید (مانند زیر سینه ها، در کشاله ران یا بین باسن). برای جلوگیری از تحریک، پوست را بجای کشیدن با گذاشتن و برداشتن پارچه خشک کنید.
• بدن را با بالشت در موقعیت مناسب قرار دهید. برای کاهش رطوبت و سایش، بین قسمت هایی از بدن که در برابر یکدیگر فشار می آورند، بالشت قرار دهید. اگر به پشت دراز کشیده اید، بالشت را زیر دنبالچه، شانه ها، پاشنه ها و آرنج بگذارید. (بالش را زیر زانو قرار ندهید زیرا روی پاشنه فشار وارد می کند). اگر به یک سمت دراز کشیده اید، از بالشت برای جدا کردن زانو ها و مچ پاها استفاده کنید.
• به آرامی با پوست رفتار کنید. هر روز برای حفظ انعطاف پذیری پوست و جلوگیری از پوسته پوسته شدن یا ترک خوردگی از کرم مرطوب کننده و محافظ پوست استفاده نمایید. از استفاده از پودر تالک خودداری کنید چرا که می تواند ناخوشایند باشد و نیاز به دوش روزانه داشته باشد، در نتیجه پوست خشک می شود. اطمینان حاصل کنید که پوست بعد از دفع ادرار یا مدفوع به خوبی تمیز شود.
• برای عزیزان خود از لباس های نرم استفاده کتید. از پوشاندن لباس هایی که تنگ هستند یا دوخت ضخیم، دکمه یا زیپی دارند که بر روی پوست فشار می آورد، خودداری نمایید. اطمینان حاصل کنید که لباس ها در قسمت هایی از بدن جمع نشده و یا چین و چروک نمی خورند تا بر روی بدن فشار ایجاد کنند.
• بسیاری از همین نکات در مورد افراد ویلچرنشین هم صحت دارد. اطمینان حاصل کنید که هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه موقعیت خود را با خم شدن به جلو و سپس به اطراف تغییر دهید. از بالشتک دونات شکل استفاده نکنید، چرا که می تواند باعث کشش و فشار بر روی پوست شود.

علائم

از دست دادن مو،بسته به آنچه باعث آن می شود، می تواند به روش های مختلفی ظاهر شود.ریزش می تواند به طور ناگهانی و یا به تدریج بر روی سر و یا کل بدن شما تاثیر گذارد. برخی از انواع ریزش مو موقت و بعضی دائمی هستند.

علائم و نشانه های ریزش مو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

نازک شدن تدریجی در روی سر: این مورد رایج ترین نوع از ریزش مو است، که هر دو مردان و زنان را در سن بلوغ تحت تاثیر قرار می دهد. در مردان، موها اغلب از پیشانی در خطی شبیه به حرف M شروع می شوند. زنان به طور معمول خط موهایشان را در پیشانی نگه می دارند.

نقاط طاسی دایره ای یا تکه ای: بعضی از افراد ریزش سکه ای و کامل مو را تجربه می کنند. این نوع از ریزش مو معمولا فقط بر روی پوست سر تاثیر می گذارد، اما گاهی اوقات نیز در ریش یا ابرو رخ می دهد. در بعضی موارد پوست شما ممکن است قبل از ریزش موها دچار خارش یا درد شود.

ریزش موی ناگهانی: یک شوک فیزیکی یا عاطفی باعث می شود که موهایش ریزش پیدا کنند. هنگام شستن یا شانه زدن موها یا حتی با یه کشیدن کوچک، ممکن است دستهای شما پر از موی ریخته شده شود. این نوع از ریزش مو معمولا باعث کم پشت شدن مو شده و تکه های طاس برجا نمی گذارد.

ریزش موی کل بدن: برخی از شرایط و درمان های پزشکی مانند شیمی درمانی برای سرطان، می توانند باعث از دست رفتن مو در تمام بدن شما شوندو در مدل Alopecia Universalis تمام موی سر، ابرو و بدن فرد می ریزد و امکان رویش محدد آن صفر میباشد

بخش های پوسته پوسته شده که روی پوست سر گسترش می یابد: این نشانه ای از عفونت قارچی است و ممکن است همراه با موهای آسیب دیده، قرمزی، تورم و گاهی اوقات خارش باشد.

عوامل افزایش احتمال ریزش مو

تعدادی از عوامل می تواند خطر ابتلا به ریزش مو را افزایش دهد، از جمله:

سابقه خانوادگی طاسی، در هر یک از خانواده های والدین شما

سن

رژیم غذایی غلط که باعث سوتغذیه می شود

بعضی شرایط پزشکی مانند دیابت و لوپوس استرش

جلوگیری از ریزش مو

اکثر طاسی ها ناشی از ژنتیک است. این نوع از ریزش مو قابل پیشگیری نیست. این نکات ممکن است به شما در جلوگیری از انواع قابل پیشگیری از ریزش مو کمک کند:

اجتناب از مدل موهایی که باعث کشیدگی می شوند مانند بافت ها، گوجه ای و یا دم اسبی.

از پیچیدن، مالیدن یا کشیدن موهای خود را اجتناب کنید.

به آرامی بشویید و برس بکشید . یه شانه با دندانه های پهن ممکن است به جلوگیری از کشیدن مو کمک کند.

اجتناب از درمان های شدید مانند غلطک های داغ، اتوی مو ، درمان های داغ روغن و درمان های دائمی.

اجتناب از داروها و مکمل هایی که می تواند باعث ریزش مو شود.

موهای خود را از نور خورشید و دیگر منابع نور ماوراء بنفش محافظت کنید.

سیگار نکش. برخی مطالعات نشان می دهد که ارتباط بین سیگار کشیدن و طاسی در مردان وجود دارد.

اگر شما با شیمی درمانی درمان می شود، از پزشک خود درباره ی یک کلاه خنک کننده بپرسید. این کلاه می تواند باعث کاهش خطر ابتلا به ریزش مو در طی شیمی درمانی شود.

کشش پشت ساق پا

برای حفظ تعادل یک صندلی را نگه دارید پای راست خود را خم کرده و با پای چپ یک گام به عقب بروید و پای چپ را به آرامی صاف کنید. پاشنه چپ خود کمی به زمین فشار دهید. شما باید در پشت ساق پای خود کشش را احساس کنید. کشش را 20 ثانیه نگه دارید و دو بار تکرار کنید، سپس پاها را عوض کنید.

برای ایجاد کشش بیشتر به جلو خم شده و زانوی راست را بیشتر خم کنید، اما اجازه ندهید زانو از انگشتان پا جلوتر رود. این حرکت برای درمان آرتروز زانو بسیار مفید است.

بلند کردن صاف پا

این حرکت موجب ساخت نیروی عضلانی برای کمک به حمایت از مفاصل ضعیف می گردد.

بر روی زمین دراز بکشید، بطوریکه بالاتنه شما توسط آرنجتان پشتیبانی شود. زانو چپ خود را خم کنید، کف پا بر روی زمین قرار دارد. پای راست خود را صاف نگه دارید، انگشتان پا به بالا اشاره می کنند. عضلات ران را منقبض کرده و پا راست خود را بالا ببرید.

به مدت 3 ثانیه مکث کنید. عضلات ران را منقبض نگه داشته و آرام پای خود را به سمت زمین بیاورید. زمین را لمس کرده و دوباره پا را بالا ببرید. این حرکت را در دو ست با 10 تکرار انجام دهید. بعد از هر ست پاها را عوض کنید.

ست چهارسر

آیا صاف بلند کردن پا دشوار است؟ به جای آن، ست چهار سر را انجام دهید. در این حرکت نیاز به بالا بردن پا ندارید. به سادگی عضلات چهار سر ران را منقبض کنید. این حرکت را هر بار برای یکی از پاها انجام دهید.

با دراز کشیدن بر روی زمین شروع کنید. هر دو پا را روی زمین قرار دهید، آرام باشید (عکس سمت چپ). پای چپ را برای 5 ثانیه منقبض نمایید (عکس راست). پا را آزاد کنید. دو ست از 10 تکرار را انجام دهید. بعد از هر ست پاها را عوض کنید.

مارش هیپ نشسته

این حرکت عضلات هیپ و ران را تقویت می نماید و همچنین به فعالیت های روزانه مانند راه رفتن یا ایستادن کمک می کند.

صاف روی یک صندلی بنشینید. پای چپ خود را کمی به عقب ببرید، اما انگشتانتان را روی زمین نگه دارید. پای راست خود را در حالی که زانو خم است، از زمین بلند کنید. پای راست را 3 ثانیه در هوا نگه دارید. به آرامی پای خود را به زمین بگذارید. دو ست با 10 تکرار را انجام دهید. پاها را بعد از هر ست عوض کنید.

خیلی سخت است؟ از دستان خود برای کمک به بلند کردن پا استفاده کنید. 

فشار بالشت

این حرکت باعث تقویت داخل پاهای شما می شود تا از زانوها حمایت کنند. به پشت دراز بکشید، هر دو زانو را خم کنید. یک بالشت بین زانوها قرار دهید.

زانوها  را به هم نزدیک کنید و بالشت بین آنها را فشار دهید. فشار را برای 5 ثانیه نگه دارید. آرام باشید. دو ست از 10 تکرار را انجام دهید. بعد از هر ست پاها را عوض کنید.

این حرکت برای شما خیلی دشوار است؟ شما می توانید این تمرین را نشسته انجام دهید.

بلند کردن پاشنه

صاف بایستیید و پشت یک صندلی را برای حمایت نگه دارید. پاشنه پا را از زمین بلند کنید و روی انگشتان هر دو پا بایستید. این حالت را 3 ثانیه نگه دارید هر دو پاشنه به آرامی به سمت زمین بیاورید. دو ست از 10 تکرار را انجام دهید.

اگر این حرکت برای شما دشوار است، در حالت نشسته انجام دهید.

رای اینکه بتوانید از پاهای خود مراقبت کنیم و اهمیت پاپزشکی را درک کنیم باید در این زمینه اقدامات موثری را انجام دهیم. در واقع مانند پوست صورت خود باید به پاها نیز رسیدگی کنیم و بهداشت پا را انجام دهیم تا بیماری های پوستی نتواند از این طریق به پای ما نفوذ پیدا کند.

یک متخصص پاپزشک باید چه کاری انجام دهد؟

یک پاپزشک باید در وهله اول بتواند تشخیص درستی را در بیماری های پا ارائه دهد. در واقع زمانی که شما به یک پاپزشک مراجعه می کنید و در مورد مسائل و مشکلاتی که در پای شما ایجاد شده است با پزشک مربوطه گفت و گو می کنید باید معاینه های لازم در این خصوص از طرف پاپزشک انجام شود تا  او بتواند در درمان نوع ضایعه ایجاد شده در پای شما کمک کند.

این پزشک می تواند در مورد نحوه استفاده از بهترین نوع کفش به شما مشاوره دهد. علاوه بر این با بررسی و ارزیابی مشکلات شما تجویز های لازم برای درمان را انجام دهد. در صورتی می توانید به اهمیت پاپزشکی پی ببرید که برای درمان مشکلات مربوط به پای خود به یک متخصص پاپزشک مراجعه کنید.

در واقع این افراد می دانند که از چه شیوه ای برای از بین بردن درد در نواحی مختلف پای شما استفاده کنند. در برخی از مواقع مشکلات پا می تواند حادتر باشد و به ایجاد قارچ های پوستی و یا زگیل های پا بیانجامد.

از آنجایی که مشکلات قارچی بر روی پوست به سرعت شیوع پیدا می کند باید برای حل این مسئله به متخصص پاپزشک مراجعه کنید. برای اینکه بتوانید به اهمیت پاپزشکی پی ببرید، این امر ضروری است که از نزدیک با یک متخصص پاپزشک ملاقات داشته باشید. این امر می تواند به شما در فهمیدن اهمیت پاپزشکی کمک کند.

چرا به یک متخصص پاپزشک نیاز داریم؟

متخصصین پاپزشکی افرادی هستند که در این زمینه تحصیلات آکادمیک دارند و می توانند در کمترین زمان ممکن مشکلات مربوط به پا را در افراد حل کنند. هر نوع مشکلی که در پای شما ایجاد می شود باید تحت نظر یک متخصص پاپزشک برسی شود و مورد معاینه قرار گیرد.

اهمیت پاپزشکی از این نظر است که افراد می توانند به صورت تخصصی مشکلات خود را در این زمینه حل کنند بدون اینکه نیاز باشد برای معاینه به پزشک عمومی مراجعه کنند. این فرد باید در زمینه های مختلف دارای اطلاعات کافی باشد و با نگاهی ساده متوجه نوع مشکل موجود در پا شود.

این افراد در زمینه های پزشکی ورزشی، پیاده روی کودکان، مراقبت های مربوط به افراد دیابتی، انجام جراحی های مربوط به پا، و مراقبت های زخم پا دارای اطلاعات کافی هستند و می توانند اهمیت پاپزشکی را برای شما بیش از پیش آشکار کنند.

زمانی که شما در پاهای خود مشکلاتی نظیر، زخم ، عفونت، درد، انواع قارچ های پوستی ، مشکلات مربوط به جراحی پا، پارگی تاندون پا، شکستگی، زگیل، میخچه و بیماری هایی از این قبیل مشاهده کردید باید در اسرع وقت به متخصص پاپزشک مراجعه کنید تا او در این زمینه بتواند درمان های موثری را برای شما انجام دهد.

اهمیت پاپزشکی از این لحاظ می تواند برای افراد موثر واقع شود. در واقع در پاپزشکی درمان هایی متناسب با نوع عارضه ایجاد شده در پاها توسط متخصص پاپزشک داده می شود تا او بتواند به شما کمک کند تا سریع تر مشکل خود را برطرف کنید.

چگونه می توان به اهمیت پاپزشکی پی برد؟

برای اینکه بتوانید به اهمیت پاپزشکی پی ببرید باید در ابتدا راجع به این رشته اطلاعات کاملی را به دست بیاورید. از این طریق می توانید متوجه اهمیت پاپزشکی در علم پزشکی شوید و برای درمان های مربوط به پا به متخصصان این رشته مراجعه کنید.

در واقع افرادی که متخصص پاپزشکی هستند باید در زمینه بالینی و درمان های مناسب برای هر بیماری که در پاها ایجاد می شود دارای مهارت های بالایی باشند. همچنین انواع جراحی های پا نیز می تواند توسط جراحان پاپزشکی انجام شود.

مشکلات مربوط به مچ پا در بیماران می تواند یکی از معضلاتی باشد که حرکت را برای این افراد با درد همراه می کند. اهمیت پاپزشکی از این نظر است که درمان هایی متناسب با هر ضایعه را در کمترین زمان ممکن برای بیماران انجام می دهد.

زخم های بریدگی

زخم های ناشی از بریدگی در اثر، چاقو، قیچی و یا قطعه ای از شیشه های شکسته در پوست است که شایع است. مداخله جراحی در بریدگی نیز یکی از نمونه های رایج است. زخم های ناشی از بریدگی به علت لبه های صاف پوست نسبت به زخم های دیگر سریع تر بهبود می یابند. علاوه بر این، زخم های عمیق بریدگی نیز نسبت به دیگر زخم های عمیق پوستی، کم تر گسترده هستند.

زخم های پارگی

زخم های پارگی، یک نوع آسیب ناشی از پارگی بافت است. به دلیل سخت و انعطاف پذیر بودن  پوست، برای ایجاد یک پارگی، به انرژی زیادی نیاز است. به علت اعمال این نیروی شدید، دیگر بافت های عمیق مانند استخوان ها، عضلات، تاندون ها، رباط ها، رگ های خونی، اعصاب و حتی اندام های داخلی اغلب آسیب می بینند. پارگی های پوست اغلب بر روی قسمت های استخوانی مانند آرنج، زانو و باسن دیده می شود. این زخم ها معمولا به علت  تصادف، یا برخورد فرد با یک جسم سخت رخ می دهد. از آنجا که لبه های پوست پاره شده و خشن هستند، زخم پاره نسبت به زخم بریده به آرامی بهبود می یابد.

زخم ساییدگی

ساییدگی ناشی از اصطکاک پوست با سطح خشن است. مثال های رایج سایش کوچک و سطحی در زانو یا آرنج است. با این حال، ساییدگی که پس از سقوط با دوچرخه یا موتورسیکلت با سرعت نسبتا بالا اتفاق می افتد ممکن است عمیق یا گسترده باشد. این زخم ها دردناک هستند و گاهی اوقات پیوند پوست به جای پوست از دست داده رفته لازم است.

زخم های سوراخ یا خلیدگی

بسته به طول جسم، یک شیء تیز و نازک با نفوذ به پوست و احتمالا بافت های زیر پوست زخم های سوراخ ایجاد می کند. بر خلاف زخم بریده، زخم سوراخ عمیق تر است. جای زخم سوراخ شده معمولا کوچک است و تمایل به بسته شدن دارد. با این وجود این وضعیت ممکن است باعث یک عفونت بسته شود. به عنوان مثال، کزاز یک نگرانی خاص از زخم های سوراخ است. به عنوان مثال، فشار یک ناخن، گازگرفتگی از طرف یک حیوان یا زخم عمیق چاقو.

زخم های پوسیده و هماتوم

زخم های پوسیده و هماتوم معمولا به عللی غیر از بریدگی رخ می دهد. درمان ویژه ای برای پوسیدگی نیست. زمان لازم برای وضوح کبودی ها بسیار متغیر است و در برخی افراد تغییر رنگ ممکن است چند ماه طول بکشد. پوسیدگی به جمع شدن خون در بافت اشاره دارد. برخی از هماتوم ها بسیار بزرگ هستند و ممکن است نیاز به مداخله داشته باشند و ممکن است یک عفونت را ایجاد کنند.

زخم های گلوله

در مورد آسیب های ناشی از یک سلاح کم سرعت، جای ورودی زخم گلوله کوچک است اما جای زخم خروجی بزرگ تر است و گلوله باعث ایجاد آسیب در طول مسیر می شود. ممکن است از لباس، خاک یا سایر مواد خارجی، آلودگی جدی بافت ایجاد شود. صدمات اسلحه با سرعت بالا، مانند تفنگ های مدرن حمله، با اثر انفجار و فشار باعث آسیب گسترده بافت می شود.

زخم چگونه به سرعت بهبود می یابد؟

بهبود زخم بسته به بسیاری از عوامل فرایندی پیچیده است . برای اینکه زخم به سرعت بهبود یابد، باید خون و مواد مغذی به میزان کافی در منطقه موجود باشد. بنابراین برای بهبود سریع زخم ، بیمار به سلامت عمومی و تغذیه مناسب نیاز دارد. در مطالعات، مشخص شده دلیل تاخیر در بهبود زخم  کمبود تغذیه بیمار است.

درمان اولیه زخم باز در خانه

درمان زخم ، روند بهبود را تسریع می کند و خطر عفونت را کاهش می دهد. زخم ها، از جمله بریدگی های کوچک، پارگی ها، گزش ها و ساییدگی ها، می توانند با کمک های اولیه درمان شوند.

خونریزی را کنترل کنید. با استفاده از یک حوله تمیز تا زمان بند آمدن خونریزی فشار ملایم به منطقه اعمال کنید. این ممکن است چند دقیقه طول بکشد.

قبل از تمیز کردن زخم یا پانسمان زخم ، برای جلوگیری از عفونت زخم دست ها را بشویید.

برای پاک کردن، به آرامی زخم را با آب پاک و ملایم بشویید و برای کاهش خطر ابتلا به عفونت با پارچه تمیز پاک کنید.

زخم را خشک کنید. به آرامی پوست را با یک پارچه یا حوله خشک کنید.

درمان دیسک کمر با لیزر یا لیزر درمانی (PLDD) یکی از روش های به اصطلاح "حداقل تهاجمی" برای فتق دیسک کمر است. درمان بصورت زیر پوستی انجام می شود، بنابراین انتظار می رود که حالت ناخوشی کمتر باشد و دوره نقاحت آن کوتاه تر از عمل جراحی معمولی است. به دلیل طبیعت حداقل تهاجمی و این واقعیت که بازگشت به کار معمولا در عرض چند روز پس از درمان امکان پذیر است، به نظر می رسد که لیزر درمانی جایگزینی جالب برای روش جراحی معمولی است؛ با این حال، هنوز شک ها و انتقادهایی برای لیزر درمانی وجود دارد.

اگر از درد کمر یا گردن به دلیل فتق دیسک رنج می برید، لیزر درمانی می تواند بدون نیاز به جراحی درد شما را به سرعت تسکین دهد.

لیزر درمانی توسط FDA تایید شده است و به رسمیت شناخته می شود. لیزر درمانی به صورت سرپایی با استفاده از بی حسی محلی انجام می شود. در طی روش، یک لیزر بخش کوچکی از دیسک را بخار می کند و فشار روی آن را آزاد می کند. بیماران معمولا از روی تخت بلند شده و به منزل می روند. هیچ گونه نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست و دوره بهبود طولانی وجود ندارد و هزینه آن بسیار کمتر از عمل جراحی است.

لیزر درمانی یک روش پزشکی حداقل تهاجمی است که توسط دکتر دانیل چوی در سال ۱۹۸۶ که با استفاده از پرتو لیزر برای درمان درد کمر و گردن ناشی از فتق دیسک ابداع شده است. فتق دیسک مانند بالونی با یک نقطه ضعیف است. تورم آن موجب برانگیختگی (فتق) می شود. درد نتیجه ای از فشار ایجاد شده بر روی اعصاب در ستون فقرات است.

لیزر درمانی به صورت سرپایی تنها با استفاده از بی حسی موضعی انجام می شود. در طی این روش، یک سوزن نازک تحت هدایت اشعه ایکس به دیسک مشکل دار وارد می شود. فیبر نوری از طریق سوزن وارد شده و انرژی لیزر از طریق فیبر ارسال می شود و بخش جزئی از هسته دیسک را تبخیر می نماید. این کار یک خلاء جزئی ایجاد می کند که مواد را از ریشه عصب دور کرده و در نتیجه درد را تسکین می دهد. اثر لیزر درمانی معمولا فوری است.

اساس لیزر درمانی مبتنی بر این مفهوم است که دیسک های بین مهره ای یک سیستم هیدرولیک بسته هستند. این سیستم شامل هسته پالپوس که حاوی مقدار زیادی از آب است و توسط فیبروز حلقوی غیرقابل انعطاف احاطه شده است. افزایش مقدار آب در هسته پالپوس منجر به افزایش نامنظم فشار داخل دیسکی می شود. کاهش فشار داخل دیسک، باعث می شود که مواد داخل دیسک به سمت مرکز دیسک کشیده شوند، بنابراین منجر به کاهش فشار روی ریشه های عصبی و تسکین درد می شود. در لیزر درمانی این مکانیزم با استفاده از انرژی لیزر برای تبخیر آب در هسته پالپوس مورد بهره برداری قرار می گیرد.

انرژی لیزر توسط یک فیبر لیزری از طریق یک سوزن توخالی قرار داده شده در هسته پالپوس منتقل می شود. سوزن تحت بی حسی محلی به بین مهره های دیسک منتقل می شود. به غیر از تبخیر آب، افزایش دما همچنین موجب دژنراتاسیون پروتئین و انعقاد آن می شود. این عامل باعث تغییر ساختاری هسته پالپوس و محدود کردن توانایی آن برای جذب آب شده و به همین دلیل منجر به کاهش دائمی فشار داخل دیسکی می شود.

مزایای لیزر درمانی

تکنیک حداقل تهاجمی. لیزر درمانی یک تکنیک حداقل تهاجمی برای درمان کمر درد ناشی از فتق دیسک است.

مزایای اصلی این روش عبارتند از:

درمان تحت بی حسی محلی انجام شده، بهبود سریع تر است و ریسک کمتری نسبت به روش های تهاجمی تر دارد. علاوه بر این، هزینه درمان به حداقل می رسد و بهینه سازی شده است.